Και η εμπάθεια συνεχίζεται.
Στο ίδιο τεύχος του αθηνοράματος στον σχολιασμό των νέων ταινιών, το αθηνόραμα βαθμολογεί την ταινία με 1,5 αστέρι, και γράφει τα ακόλουθα:
Το clean cut εφηβικό μπεστ σέλερ της Στέφανι Μέγερ συνεχίζει στον ίδιο τόνο και στο δεύτερο κεφάλαιο του, την Νέα Σελήνη, όμως η κινηματογραφική μεταφορά του αρχίσει σταδιακά να αποστασιοποιείται απο την πρώτη και πολύ ενδιαφέρουσα-κατα τη γνώμη μου-ταινία της Κάθριν Χαρντουικ. Το διεστραμμένα απειλητικό κλίμα που κυριαρχουσε στο Λυκόφως, ισορροπώντας δεξιοτεχνικά ανάμεσα στη σοβαροφάνεια και τη λεπτή ειρωνεία, έχει αντικατασταθεί εδώ απο μια εντελώς straight σκηνοθετική προσέγγιση με ξεκάθαρο στόχο: το-κυρίως κοριτσίστικο-νεανικό κοινό, το οποίο έχει προσκολληθεί με ιερή προσήλωση στις μετα-ρομαντικές κοινοτυπίες της λογοτεχνικής(λέμε τώρα..) τετραλογίας. Έτσι οι καινούριες περιπέτειες της Μπέλα και του Εντουαρντ, ο οποίος περνά τώρα σε δεύτερο πλάνο, προσεγγίζονται σαν ένα τυπικό μελοδραματικό χολιγουντιανό μελόδραματικό ρομάτζο, ενισχυμένο με γερές δόσεις σασπένς. Ερωτικά απογοητευμένοι ήρωες, φθινοπωρινή μελαγχολία, off αφήγηση βγαλμένη απο σχολικό λεύκωμα, αργή κίνηση και ένα πιασάρικο ποπ σάουντρακ-φόντο σε κάθε τρυφερή ή μη σκηνή. Μια κομφορμιστική σοβαροφάνεια στα όρια του κιτς κυριαρχεί σε κάθε κίνηση και ατάκα και τα πράγματα μοιάζοιυν -οριακα- υποφερτά μόνο όταν αρχίζει η δράση. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της αφορά σίγουρα το σκοτεινό ρόλο του Τζέικ, ενώ η γνωριμία μας με τους Βολτούρι και η "θεαματική"ιταλική σεκάνς είναι μάλλον απογοητευτικές. Στο τέλος όλα φαίνονται να ξεικινούν απο την αρχή, παραπέμποντας την απάντηση που βασανίζει αυτό το αλά "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" ρομάτζο (ο έρωτας κόντρα σε κάθε κοινωνικό νόμο) στο επόμενο επεισόδιο. Και απο κει στο μεθεπόμενο φαντάζομαι.
Προσωπικά σχόλια: Πρώτα απο όλα, το άρθρο δεν έχει υπογραφεί. Κλασικά στην Ελλάδα βγαίνει ο κάθε ένας και λέει ότι του κατέβει στο κεφαλι.
2. Πως μπορεί κανείς να βαθμολογίσει μαι ταινία, όταν ακόμα δεν την έχει δει. Είμασταν οι πρώτοι που είδαμε την ταινία, κριτικές απο ξένους κριτικούς δεν υπήρχαν, πως στα κομμάτια μπορείς να την βαθμολογίσεις αφού δεν ξέρεις τίποτα για αυτή, παρα μόνο το στόρι της ταινίας; Αρα ουσιαστικά, δεν βαθμολογείς την ταινία, τη σκηνοθεσία, τα σκηνικά, τους πρωταγονιστές. Βαθμολογείς την ιστορία, το βιβλίο, όλη τη σειρά.
3. Πως μπορεί μια ιστορία αγάπης να είναι κιτς; Υποτίθεται πως η αγάπη ειναι το βασικότερο συναίσθημα ανάμεσα στους ανθρώπους. Είναι η αγάπη κιτς;
Απο ότι θυμάμαι τέτοιες βλακείες έλεγαν και για τον Τιτανικό, και τελικά η ταινία κέρδισε 14 όσκαρ.
Και φυσικά η ειρωνία πάει σύννεφο. Τι σημαίνει: κοινοτυπίες της λογοτεχνικής(
λέμε τώρα..) τετραλογίας. Μια χαρά λογοτέχνιδα ειναι η Μέγερ. Δηλαδή οι άλλοι που βγαίνουν και γράφουν κουλά (πχ, το βουνό της ψυχής, ή το: Και το λίγο φως τη νύχτα φτάνει) που έχουν βραβευτεί κιόλας, είναι καλύτερα απο το λυκόφως; Προσωπκά αυτά τα δυο τα έχω ξεκινήσει πολλάκις να τα διαβάζω, και πάντα τα παρατάω.
Τελικά κριτικός έπρεπε να γίνω. Οι τύποι μοιράζουν κακίες απο εδώ και απο εκεί και πληρώνονται κιόλας....
Πεμ Νοε 26, 2009 7:08 pm
